Burza
Zasłane ciemną poświatą mroku
Niebo rozmawia dziś ze mną.
Upiorne chmury zajmą gawędą
Ludzi o cieniach gdzieś z boku.
Samotnie przy okna cienkiej barierze
Spoglądam w twarz przeznaczenia.
Dzisiejszej nocy, wśród grzmotów dudnienia
Zasnę wtulony w skrawki cienia.
Wołając w niebo poproszę ciebie,
Byś wysłuchała mych słow.
Melodia deszczu wzbudza pragnienie,
Byś zdjęła z mych oczu szare zamglenie.
Tęsknotą i bólem okryte me serce,
Wstydem za winy związane,
Krzyczeć by chciało po całym świecie,
Że ran zadać na celu nie miało.
Nadchodzi noc i deszcz oczyszczenia,
Co zmazać me winy, oczyścić sumienia
Zryte doliny, ma wieść mnie do przeznaczenia.
Lecz nie sam, a z Tobą wędrować będę
Po świecie szarym i mokrym, aż wieczność zdobędę.
I dam ci jej skarby, miłość i marzenia.
Przyjdą do naszych głów jak burza,
Wiosennie szara, mokra kałuża...
Marcin Soczek |
