Tak zwyczajnie
Widziałem ¶wiatło-cóż w tym dziwnego?
Ale to gęste we mgle, co ukazuje się i zaraz ginie,
W białej osnowie, widziane jest tylko przez opuszczonych.
Słyszałem krzyk pawia-cóż w tym zajmuj±cego?
Ale to on sprawia, że w słabe serca umieraj±cych,
Wbijana jest srebrna igła, co u¶mierca ich na wieki.
Czułem też zapach ludzkiego ciała, jak każdy z nas.
Ten jednak tak mocno na mnie działa,
Że wyzwalaj±c obc± mi siłę, utrzymuje mnie przy życiu.
Smakowałem też nektaru wodnych lilii.
Słodki jak miód, zwiódł mnie na mgliste moczary.
Tam usłyszałem ¶piew łabędzi i byłem już pewien.
Życie to dobre czary, a choć często ¶ni± się nam mary,
Czerpmy z niego wszystkie dary.
Tak było i będzie, więc każdy na Ziemi niech zakochany będzie.
Marcin Soczek |
